Το καταφύγιο του νησιού του Μάρλον Μπράντο θα ανοίξει ως αποκλειστικό αλλά οικολογικό ιδιωτικό νησιωτικό θέρετρο φέτος τον Ιούλιο, ανοικτά των ακτών της Αϊτής.

Το 1960, ο Μάρλον Μπράντο πετούσε πάνω από τον Ειρηνικό, ψάχνοντας για τοποθεσίες για την Ανταρσία του Μπάουντι. Στο τέλος η ταινία γυρίστηκε στην Αϊτή και στην Μουρία, αυτό όμως που βρήκε ο Μπράντο κατά την αναζήτηση του ήταν η Teti’aroa (Τετιαρόα), ένα κοραλλιογενές νησί όπου οι πραγματικοί αντάρτες του Μπάουντι αποίκισαν τον 18ο αιώνα.

Αυτό που είδε ο Μπράντο, από αέρος, πρέπει να ήταν κάτι σαν αντικατοπτρισμός: ένα σύμπλεγμα μικρών νησιών γύρω από μια μαγευτική γαλάζια λίμνη, περικυκλωμένο από έναν κοραλλιογενή ύφαλο. Κάτω στην άμμο, μια πανέμορφη σαν εικόνα από βιβλίο, αρχέτυπη φαντασίωση ναυαγών. Ο Μπράντο τους έκανε μια προσφορά που δεν μπορούσαν να αρνηθούν και το μετονόμασαν το νησί δίνοντας του όνομα The Brando.

Για 50- μυστηριώδη χρόνια το νησί The Brando αποτελούσε μια παραδεισένια απόδραση (όπως και για τις βασιλικές οικογένειες της Αιτής πριν από αυτόν). Παρά την περιφρόνηση του για το Πολυνησιακό όνομα, ενδιαφέρθηκε για την καλλιέργεια του περιβάλλοντος. Εκτός από τους συναδέλφους του από το Χόλυγουντ, στους φιλοξενούμενους του περιλαμβάνονταν οικολόγοι και αρχαιολόγοι. Η κατασκευή ήταν λιτή, χρησιμοποιώντας ντόπια ξύλα: ένα νησί αποτελούμενο από 12 αχυρένιες καλύβες από φοίνικα στην νησίδα του Onetahi.

Το χωριό εκείνο εξελίχθηκε σε ένα απλό ξενοδοχείο. Οι νιπτήρες ήταν κατασκευασμένοι από γιγαντιαία κοράλλια, που θα ήσουν τυχερός να έχει ζεστό νερό. Σήμερα, μια δεκαετία μετά τον θάνατο του ηθοποιού, το νησί έχει περάσει στην ιδιοκτησία μιας ξενοδοχειακής αλυσίδας της Αιτής, και φέτος τον Ιούλιο αναμένεται να ανοίξει τις πύλες του ως πολυτελές θέρετρο. Θα είναι ολοσχερώς ανακαινισμένο, αν και όχι σαν το νησί στην έρημο του Ντουμπάι, εξακολουθώντας ωστόσο να βρίσκεται σε αρμονία με την φιλοσοφία του τόπου . Η κτιριακή εγκατάσταση εξακολουθεί να διατηρείται, μέσο κλιματισμού είναι το αεράκι της θάλασσας, ενώ η ενέργεια παρέχεται από την ηλιακή ακτινοβολία και το φοινικέλαιο. Οι οικολόγοι παραμένουν στο νησί, αφοσιωμένοι στην διατήρηση του κοραλλιογενούς υφάλου και της θαλάσσιας ζωής σε αυτόν.

Ένα συγκρότημα από 35 βίλες στην άκρη της ακτής που περιβάλλει το Onetahi παρέχουν φιλοξενία. Όπως οι αρχικές καλύβες, έχουν κατασκευαστεί από ντόπια ξυλεία, αλλά, αντίθετα από τις αρχικές, κάθε μια από αυτές θα διαθέτει ιδιωτικές μικρές πισίνες, επιθυμητά εσωτερικά και εξωτερικά μπάνια, μεγάλα κρεβάτια γεμάτα μαξιλάρια και βεράντες.

Το νησί προσφέρεται περισσότερο για σνόρκελ και κωπηλασία απ’ ότι για τζετ σκι και ταξίδια με θαλαμηγούς – καθώς δεν διαθέτει κάποια χλιδάτη μαρίνα. Για λόγους προστασίας του υφάλου, η πρόσβαση στο νησί πραγματοποιείται μόνο με το ιδιωτικό τζετ του θερέτρου, το οποίο σημαίνει ότι κάθε φιλοξενούμενος, θα έχει την ευτυχία να απολαύσει την ίδια θέα που αντίκρισε ο Brando την πρώτη φορά που ήρθε και ερωτεύτηκε αυτό το μέρος.