Υπάρχουν μερικές χώρες, που οποιοσδήποτε ταξιδεύει θα επισκεφθεί κάποια στιγμή -χώρες όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία- αφού και δημοφιλείς προορισμοί είναι και ασφαλέις από σχεδόν τον καθένα θεωρούνται. Κανένας, στην πραγματικότητα, δεν θα έθετε εν αμφιβόλω ένα ταξίδι στο Παρίσι. Από την άλλη, υπάρχουν χώρες τις οποίες όλοι, πλην των πλέον τολμηρών ταξιδιωτών, τις αποκλείουν ως πιθανούς τόπους επισκέψεων χωρίς δεύτερη κουβέντα. Το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, το Ιράκ έρχονται αυτόματα στο μυαλό. Και, τέλος, υπάρχουν οι χώρες τις οποίες ο κόσμος φαίνεται να αγνοεί. Χώρες οι οποίες απλώς δεν αποτελούν μέρος της συζήτησης.
Η Λευκορωσία είναι μία από αυτές. Εάν είστε όπως ο περισσότερος κόσμος, κατά πάσα πιθανότητα δεν έχετε διαθέσει ιδιαίτερη σκέψη γι’ αυτήν την πρώην σοβιετική δημοκρατία. Εάν είστε όπως οι περισσότεροι τηλεθεατές της σειράς «Τα φιλαράκια», το μόνο που σας έρχεται στο μυαλό, όταν κάποιος αναφέρει τη Λευκορωσία, είναι το επεισόδιο στο οποίο ο φίλος της Φοίβης το σκάει στο Μινσκ!
Οφείλω να παραδεχθώ ότι, όταν ενέταξα τη Λευκορωσία στη διάρκειας ενός έτους περιοδεία μου στην πρώην Ε.Σ.Σ.Δ., είχα ελάχιστες προσδοκίες. Είχα ακούσει ότι η Λευκορωσία παρέμενε εν πολλοίς μία δικτατορία, στην οποία οι ξένοι και ειδικά οι δυτικοί κάθε άλλο παρά ευπρόσδεκτοι ήσαν. Είχα διαβάσει ότι οι ανέσεις ήσαν περιορισμένες και ακριβές. Μου είχαν πει να αποφεύγω τη χρήση κινητού τηλεφώνου κοντά σε πλατείες, σε περίπτωση που λάμβανε χώρα κάποιου είδους διαμαρτυρία, με την αιτιολογία ότι η κυβέρνηση θα με εντόπιζε και θα με συνελάμβανε. Καθώς διάφοροι τύποι, συμπεριλαμβανομένου κι ενός γηγενούς από το Μινσκ, συνέχιζαν να με ρωτούν τι πρόκειται να κάνω εκεί, όλο και περισσότερο άρχισα να αναρωτιέμαι για το τι επρόκειτο να δουν τα μάτια μου…
Περισσότερο από κάθε τι άλλο, φανταζόμουν τη Λευκορωσία σαν τη μικρότερη, φτωχότερη και πλέον ανελεύθερη «αδελφή» της Ρωσίας. Ε, λοιπόν, δεν μπορούσα να έχω κάνει χειρότερη εκτίμηση!
Λάθος εντύπωση Νο1: Η Λευκορωσία είναι φτωχή και οπισθοδρομική. Τα πάντα θα δείχνουν την εικόνα αποσύνθεσης και
εγκατάλειψης.
Είναι γεγονός ότι η Λευκορωσία δεν είναι από τις πλουσιότερες χώρες. Αν και υπήρξε από τις πλέον προηγμένες δημοκρατίες στο πλαίσιο της Σοβιετικής Ενώσεως, η οικονομία της συρρικνώθηκε αφ’ ότου κατέστη ανεξάρτητη.Το κυριότερο πρόβλημα είναι ο πληθωρισμός (η τιμή του δολαρίου εκτοξεύθηκε από τα 3.000 ρούβλια στα 9.000 και του ευρώ από τα 4.000 στα 12.000 από τον Μάιο του 2011 έως σήμερα). Ο μέσος μισθός κινείται γύρω στα 400 ευρώ, με την κυβέρνηση να υπόσχεται ότι σύντομα θα αυξηθεί σημαντικά.
Την ίδια στιγμή, η Λευκορωσία δεν αισθάνεται φτωχή. Επειδή το Μινσκ ισοπεδώθηκε κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, τα περισσότερα από τα κτήρια δεν χρονολογούνται νωρίτερα από το μέσον της δεκαετίας του ’40. Ο κεντρικός στθμός των λεωφορείων ανακαινίσθηκε πρόσφατα και βρίσκεται δίπλα από έναν μοντέρνο σιδηροδρομικό σταθμό, πολύ πιο καθαρό, φωτεινό και ασφαλή από οποιονδήποτε ανάλογο στη Ρωσία. Ενώ οι ταξιδιωτικοί οδηγοί με προειδοποιούσαν για τα μουντά και βαρετά σοβιετικού στυλ ξενοδοχεία, σε όσα έμεινα, από άκρου εις άκρον της χώρας, ήταν είτε καινούργια είτε πρόσφατα ανακαινισμένα.
Τα ακόμα καλύτερα νέα για τους ταξιδιώτες είναι ότι η Λευκορωσία παραμένει απίστευτα φθηνή, κυρίως λόγω της κρατικής φροντίδας στους περισσότερους τομείς. Τα εισιτήρια στα ΜΜΜ κοστίζουν λιγότερο από 17 λεπτά, ενώ με σχεδόν 2,5 ευρώ μπορεί κάποιος να διασχίσει με τρένο τη μισή χώρα. Όταν για να παρακολουθήσεις μία παράσταση όπερας ή μπαλέτου στη Μόσχα χρειάζεσαι το λιγότερο 25 ευρώ, στο Μινσκ κάτι ανάλογο μπορεί να κοστίσει μόλις 3.
Επειδή, όμως, τίποτα δεν είναι τέλειο σε αυτήν τη ζωή, αυτό στο οποίο υπολείπεται η Λευκορωσία είναι οι προϋποθέσεις για χαμηλού κόστους διαμονή, αφού επί της ουσίας τα hostels είναι είδος εν πλήρη ανεπαρκεία. Το Couchsurfing θεωρητικά αποτελεί κάποιου είδους εναλλακτική, αλλά, εάν δεν προσκληθείτε από το πρόσωπο που θα σας φιλοξενήσει, ενδεχομένως να υπάρξουν περιπλοκές στη βίζα σας και να πρέπει και πάλι να κάνετε κράτηση σε ξενοδοχείο. Και εδώ επιστρέφουμε στα καλά νέα, αφού τα ξενοδοχεία στη Λευκορωσία έχουν τιμές σαφώς χαμηλότερες από τη Μόσχα ή κάθε άλλη μεγάλη δυτική πόλη. Η διανυκτέρευση σε ένα καλό ξενοδοχείο κοστίζει 40-60 ευρώ ευρώ τη βραδιά, συμπεριλαμβανομένου ενός πλούσιου πρωινού. Σε πόλεις όπως το Grodno ή το Vitebsk οι τιμές είναι, περίπου, κατά 20% χαμηλότερες. Την ίδια στιγμή υπάρχουν και ιδιώτες, οι οποίοι ενοικιάζουν κομψά διαμερίσματα με τη βραδιά, με τις τιμές να κυμαίνονται στα ίδια επίπεδα με αυτές των ξενοδοχείων.
Λάθος εντύπωση Νο2: Η Λευκορωσία τελεί υπό δικτατορικό καθεστώς και επικίνδυνη αστυνομοκρατία. Ως ξένος μπορεί να βρίσκεσαι υπό διαρκή παρακολούθηση.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν μέρος μιας καλοστημένης δυτικής εκστρατείας παραπληροφόρησης. Είναι αλήθεια ότι το πολιτικό μοντέλο της Λευκορωσίας απέχει πολύ από αυτό των δυτικών χωρών, αλλά ενώ διατηρεί ισχυρές ομοιότητες με αυτό της Ρωσίας (Πρόεδρος με υπερεξουσίες, απόλυτη κυριαρχία του κυβερνώντος κόμματος κ.λπ.), οι επικριτές του σιωπούν όταν η κουβέντα έρχεται στα της Ρωσίας, ενώ είναι λαλίστατοι όσον αφορά στη Λευκορωσία. Ποια είναι η πραγματικότητα; Η χώρα βαδίζει απρόσκοπτα τα τελευταία σχεδόν 20 χρόνια υπό τη στιβαρή ηγεσία ενός Προέδρου, η ηγεμονία του οποίου δεν αμφισβητείται από κανέναν, μέ ό,τι καλό και ό,τι κακό ευτό συνεπάγεται. Όσο για το «αστυνομικό κράτος», αυτό που συμβαίνει είναι ότι η Αστυνομία είναι παρούσα και όχι -όπως εμείς τη γνωρίζουμε- απούσα. Η σχετικά διακριτική παρουσία της είναι αρκετή για να κάνει το Μινσκ ίσως την ασφαλέστερη πρωτεύσουσα της Ευρώπης και να ακυρώσει εν τη γεννέση της κάθε σκέψη για παράνομη συμπεριφορά. Την ίδια ώρα που στη Μόσχα η Αστυνομία πραγματοποιεί συχνά-πυκνά ελέγχους στοιχείων -τόσο σε ντόπιους όσο και σε αλλοδαπούς- ανάλογα περιστατικά στο Μινσκ είναι εξαιρετικά σπάνια. Ως αλλοδαπός ουδέποτε αισθάνθηκα άβολα. Ο συνοριακός έλεγχος ήταν πολύ χαλαρός, χωρίς ερωτήσεις ή έλεγχο των αποσκευών, όπως φοβόμουν ότι μπορεί να συμβεί. Οι υπάλληλοι στα ξενοδοχεία και τα μουσεία ήσαν όλοι γελαστοί και πολλοί εξ αυτών μιλούσαν Αγγλικά. Πριν να επισκεφθώ τη χώρα είχα διαβάσει ιστορίες, σύμφωνα με τις οποίες οι καθαρίστριες των ξενοδοχείων έκλεβαν αντικείμενα από τους πελάτες και η κυβέρνηση παρακολουθούσε τις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν υπέπεσε στην αντίληψή μου. Το μόνο το οποίο φαίνεται να βρίσκεται υπό την επιστασία των αρχών είναι το Διαδίκτυο, καθώς για να έχω πρόσβαση στο ασύρματο δίκτυο δύο διαφορετικών ξενοδοχείων έπρεπε να αγοράσω από την υποδοχή προπληρωμένες κάρτες, τον σειριακό αριθμό των οποίων κατέγραψαν οι υπάλληλοι. Ανάλογη διαδικασία υπάρχει και στα Internet Café, όπου πρέπει απαραιτήτως να έχεις μαζί σου διαβατήριο. Παρεμπιπτόντως, το κόστος και σε αυτόν τον τομέα είναι περίπου στο 40% σε σχέση με δυτικές πρωτεύουσες.
Ίσως το λιγότερο ελκυστικό για τους ξένους είναι ότι για την επίσκεψη στη Λευκορωσία απαιτείται βίζα. Πάντως, με τη βοήθεια ενός λευκορωσικού πρακτορείου ταξιδίων και καταθέτοντας αυτοπροσώπως την αίτηση στο προξενείο της γειτονικής Λιθουανίας η διαδικασία ήταν απλούστερη, ταχύτερη και φθηνότερη από την ανάλογή της για τη Ρωσία.
Λάθος εντύπωση Νο3: Δεν υπάρχει τίποτα να δει κάποιος στη Λευκορωσία.
Το Μινσκ μπορεί να μην έχει την ίδια γοητεία με τις πρωτεύουσες των γειτονικών Λιθουανίας και Λετονίας, αλλά η πόλη από μόνη της είναι ελκυστική, με καθαρά και πλατιά πεζοδρόμια, κατασκευασμένα από έγχρωμα τούβλα, έναν ποταμό που διασχίζει το κέντρο της, καθώς και πάρκα και μνημεία διασκορπισμένα σε όλο της το εύρος. Παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχουν επεξηγηματικά κείμενα στα Αγγλικά, το Μουσείο του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου (όπως αποκαλείται από τη σοβιετική εποχή ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος) είναι ένα πολύ ενδιαφέρον μέρος προς επίσκεψη, με πάρα πολλά δωμάτια γεμάτα με εκθέματα και γραφικές αναπαραστάσεις. Σε ακτίνα λίγων δεκάδων χιλιομέτρων από το Μινσκ υπάρχουν προορισμοί για ευχάριστες μονοήμερες εκδρομές, όπως οι πόλεις του Μιρ και του Νιασβιτς με τα κάστρα τους, δύο ανοιχτά μουσεία και ένα απίστευτα συγκινητικό μνημείο στο Khatyn, αφιερωμένο στα 2,3 εκατομμύρια Λευκορώσους που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Σε αντίθεση με την άποψη της πλειοψηφίας, τα περισσότερα αξιοθέατα στη Λευκορωσία δεν βρίσκονται στο Μινσκ. Για τους λάτρεις της τέχνης, στο Βίτεμπσκ, στα ανατολικά της χώρας, υπάρχουν δύο μουσεία αφιερωμένα στον ζωγράφο Μαρκ Σαγκάλ. Η συγκεκριμένη πόλη, άλλωστε, ήταν και η γενέτειρά του. Η περιοχή μπορεί να αποτελέσει το κατάλληλο ορμητήριο για το Πόλοτσκ, την παλαιότερη πόλη της Λευκορωσίας, στην οποία βρίσκεται ο μοναδικός καθεδρικός ναός της Αγίας Σοφίας.
Το Γκρόντνο ελκύει τις ρίζες του στον 11ο αιώνα και είναι μία από τις ελάχιστες πόλεις που δεν καταστράφηκαν, κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Ως η πόλη που ιστορικά αποτελούσε μέρος άλλοτε της Πολωνίας και άλλοτε της Λιθουανίας, έχει εμφανείς επιρροές στην αρχιτεκτονική της και όχι μόνο, ενώ διαθέτει πολλές εκκλησίες και μικρά μουσεία, που αξίζει κάποιος να επισκεφθεί.
Η Βρέστη, που βρίσκεται κοντά στα σύνορα με την Πολωνία, είναι ο τόπος του πιθανώς σπουδαιότερου αξιοθέατου της χώρας -του Φρούριου της Βρέστης. Χτισμένο στα μέσα του 19ου αιώνα, σήμερα στέκεται ως θύλακας μνήμης και αψευδής μάρτυρας της θυσίας όλων αυτών πού έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι, προς υπεράσπιση τόσο αυτού όσο και της πόλης, εναντίον των Γερμανών εισβολέων, στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το συγκεκριμένο μνημείο είναι ένα από αυτά που χαρακτηρίζεται ως απαραίτητο να επισκεφθεί κάποιος, εφ’ όσον βρίσκεται στη Λευκορωσία.
Για τους φυσιολάτρες, η Λευκορωσία διαθέτει, συν τοις άλλοις, και αρκετά Εθνικά Πάρκα προς εξερεύνηση. Το Εθνικό Πάρκο της Belavezhskaya Pushcha, λίγο έξω από τη Βρέστη, είναι ο παλαιότερος βιότοπος άγριων ζώων στην Ευρώπη και έχει ανακηρυχθεί ως Τοπίο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO. Αποτελεί τον τόπο διαβίωσης 55 διαφορετικών ειδών θηλαστικών, συμπεριλαμβανομένων 300 ευρωπαϊκών βισόνων, οι οποίοι ήσαν κάποτε πολύ κοντά στην πλήρη εξαφάνιση. Στα νότια της χώρας υπάρχει το Εθνικό Πάρκο Pripyatsky, εντός του οποίου βρίσκονται περισσότερες από 30 λίμνες και ποταμίσκοι, όντας εξαιρετικό μέρος για βαρκάδα, ψάρεμα και παρατήρηση πτηνών.
Παρά το γεγονός ότι η Λευκορωσία δεν διαθέτει κάποιο πασίγνωστο αξιοθέατο, όπως το Σινικό Τείχος, ο Πύργος του Άιφελ ή οι Πυραμίδες, εν τούτοις κάθε άλλο παρά λίγα είναι τα μέρη που μπορούν να σας κρατήσουν το ενδιαφέρον για τουλάχιστον 1-2 εβδομάδες. Λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι μπορείτε να αποκτήσετε βίζα σε μία από τις γειτονικές της χώρες, η Λευκορωσία μπορεί να αποτελέσει το τέλειο συμπλήρωμα ενός ταξιδιού στη Λετονία, τη Λιθουανία, την Πολωνία, την Ουκρανία ή τη Ρωσία. Ως εκ τούτου, αγνοείστε ό,τι έχετε ακούσει έως τώρα για τη Λευκορωσία (κατά πάσα πιθανότητα όχι ιδιαίτερα θετικό…) και εντάξατέ τη στο επόμενο δρομολόγιό σας για την ανατολική Ευρώπη.
VN:F [1.9.20_1166]
Rating: 9.1/10 (8 votes cast)