Ταξιδεύω από την Αθήνα με προορισμό το Βίλνιους, το φθηνότερο αεροπορικό εισιτήριο που βρίσκω είναι με μια στάση μιας ημέρας στην Κοπεγχάγη. Χωρίς δεύτερη σκέψη κάνω αμέσως την κράτηση αφού δεν έχω ποτέ επισκεφτεί την πρωτεύουσα της Δανίας και αυτή είναι μια καλή ευκαιρία. Αναζητώντας ξενοδοχεία στο διαδίκτυο, το μάτι μου πέφτει πάνω στο Omena Hotel το οποίο βρίσκεται δίπλα στον σιδηροδρομικό σταθμό κάτι που με βολεύει γιατί δεν θα χάσω πολύ χρόνο και θα μπορέσω να δω την πόλη όσο το δυνατόν περισσότερο. Με την ολοκλήρωση της κράτησης λαμβάνω sms από το ξενοδοχείο με έναν κωδικό και τον αριθμό δωματίου, δε δίνω πολύ σημασία και συνεχίζω την προετοιμασία του ταξιδίου μου.
Η ημέρα του ταξιδιου έχει φτάσει και μετά από μία σύντομη πτηση 3 ωρών βρίσκομαι στο αεροδρόμιο της Κοπεγχάγης από όπου παίρνω το τρένο για το κέντρο της πόλης και τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό. Το ξενοδοχείο βρίσκεται μόλις 2 λεπτά με τα πόδια από εκεί και γρήγορα βρίσκομαι έξω από την κεντρική είσοδο. Με μεγάλη μου έκπληξη αντιλαμβάνομαι ότι δεν υπάρχει reception και για να μπω πρέπει να πληκτρολογήσω τον κωδικό που μου είχαν στείλει στο sms κράτησης ή να εισάγω την πιστωτική κάρτα με την οποια εγινε η κράτηση. Μπαίνοντας στον προθάλαμο διαβάζω τις οδηγίες που είναι αναρτημένες και οι οποίες ενημερώνουν ότι με την είσοδο του κωδικού στην εξωτερική πόρτα γίνεται αυτομάτως το check in – δηλαδή ενημερώνεται στο σύστημα ότι ο επισκέπτης έχει φτάσει στο ξενοδοχείο – προχωρώ στον διάδρομο όπου βρίσκονται τα δωμάτια και πρέπει να επανεισάγω τον κωδικό σε μια δεύτερη πόρτα. Τέλος φτάνοντας έξω από το δωμάτιο με τον ίδιο πάλι κωδικό ανοίγω την πόρτα και ένα μήνυμα καλωσορίσματος με το όνομα μου εμφανίζεται στην μεγάλη LCD οθόνη και ορισμένες βασικές οδηγίες. Η διαδικασία του check out είναι ανάλογη και ο επισκέπτης πρέπει να εγκαταλείψει το ξενοδοχείο μέχρι τις 12.00 το μεσημέρι έως ότου και ισχύουν οι κωδικοί πρόσβασης στις πόρτες. Φυσικά έχουν ληφθεί τα ανάλογα μετρά ασφάλειας και σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά υπάρχουν τηλεφωνά σε πολλά σημεία του ξενοδοχείου που μπορεί κάποιος να μιλήσει απευθείας με το κέντρο κρατήσεων του ξενοδοχείου και να λάβει αντίστοιχες οδηγίες.
Αν και όλη η διαδικασία φάνηκε να είναι αρκετά απλή και μελετημένη η ερώτηση που έρχεται αμέσως είναι κατά πόσο θα μπορούσε αυτού του είδους η τεχνολογία να αποτελέσει το μέλλον στην διαδικασία check in/out; Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να φέρει τεραστία μείωση λειτουργικών εξόδων αλλά ταυτόχρονα και μείωση της απασχόλησης. Επίσης ένα ακόμα ερώτημα είναι πως θα έβλεπαν οι επισκέπτες ένα μαζικά τέτοιο σύστημα που λίγο ή πολύ δημιουργεί αποξένωση από την ανθρώπινη επαφή. Οι απαντήσεις αφήνονται στην κρίση του αναγνώστη.
